ببخش و بگیر

طبق تعریف، به معنای کمک بدون چشم‌داشت است. اگر واقعاً در مقابل بخشندگی چیزی دریافت نمی‌کنیم، پس چرا می‌بخشیم؟ گروهی معتقدند بخشش در اصل کاری خودخواهانه و برای داشتن احساس بهتری به خودمان است و گروه دیگر معتقدند بخشش کاری نوع‌دوستانه و در ذات بشر است. آدام گرنت معتقد است حد وسطی میان این دو عقیده وجود دارد و بخشندگان موفق با در نظر گرفتن نفع خودشان و دیگران می‌بخشند و بخشندگی لزوماً بی‌جواب نمی‌ماند و می‌تواند منافع زیادی را برای‌مان به ارمغان بیاورد.
پس از خواندن این کتاب با سه قشر از افراد آشنا می‌شوید: بخشندگان، گیرندگان و حسابگران. گیرندگان افرادی‌اند که همواره منافع شخصی را به منافع گروهی ترجیح می‌‌دهند و حسابگران هم به دنبال بده‌ و بستان‌اند. بخشندگان به دو دسته تقسیم می‌شوند: بخشندگان از‌خودگذشته که بی‌حساب و کتاب می‌بخشند و بخشندگان ملاحظه‌گر که درهنگام بخشش، نیم‌نگاهی هم به منافع خود دارند. در این کتاب، پژوهش‌های مختلف در حوزه‌های متفاوت نشان داده‌اند که بخشندگان هم در پایین نردبان موفقیت و هم در بالای آن قرار می‌گیرند. آدام گرنت، با مثال‌های فراوان تمایز بین بخشندگان موفق و ناموفق را نشان و به ما یاد می‌دهد چگونه بخشنده‌ای موفق باشیم. هنگام خواندن این پژوهش‌ها به‌شخصه به یاد روابط خانوادگی، دوستانه و کاری‌ام افتادم و هرچه جلوتر رفتم، اطرافیانم را بیشتر شناختم. مطمئنم پس از خواندن این کتاب شما هم دید بهتری به خود، دوستان و همکاران‌تان خواهید داشت.
این کتاب به ما یاد می‌دهد چگونه بخشندگی خود را تشخیص، نشان و ترویج دهیم و با استفاده از آن، قله‌های موفقیت را فتح کنیم. برای فتح این قله‌ها آدام گرنت ابتدا دیدمان را به بخشندگی تغییر و سپس نحوه‌ی شناسایی و اجتناب از تله‌های موجود را به ما یاد می‌دهد.
معتقدم بسیاری از ما ایرانیان بخشنده‌ایم و متأسفانه بخشندگی خود را پنهان می‌کنیم، شاهد این مدعا این است که در بلایای طبیعی، همیشه شاهد خیل عظیمی از بخشندگان بوده‌ایم و در زلزله‌ی سال 96 کرمانشاه، این موضوع کاملاً مشهود بود. امیدواریم با خواندن این کتاب از سایه‌ها بیرون بیایید و بخشندگی خود را فریاد بزنید. هر بخششی ارزش‌آفرین است و بخشندگی در جامعه را افزایش می‌دهد و آن را به هنجار قوی‌تر و بارزتری تبدیل می‌کند. به امید روزی که بتوانیم همان‌طور که امانوئل کانت گفته، بخشش را از باران و خورشيد بياموزیم که بارش و تابش‌شان را به همه ارزانی می‌دارند.
شرف مرد به جود است و کرامت به سجود
هر که اين هر دو ندارد، عدمش به زِ وجود
استاد سخن سعدی